آیت الله شیخ محمد رحمتی سیرجانی در سال 1307 ه.ش برابر با سال 1347 ه. ق در خانواده ای متدین درسیرجان دیده به جهان گشود. پدربزرگوارش عبدالله رحمتی از مؤمنین و متدینین شهر بود ایشان در سایه تربیت و تعلیمات پدر بزرگوارش و عنایات خاصه باریتعالی در همان سنین کم، مقید به احکام الهی و متخلق به اخلاق نیکو بود.
یکی از ویژگی های بارز این بزرگوار هوش و استعداد سرشارش بود که به همین دلیل ثقه الاسلام سید حسین احسائی از علمای سیرجان با مشاهده این استعداد، ایشان را به گام نهادن در راه کسب علم دین تشویق می نماید. وی نیز با وجود فشارها و مشکلات ناشی از ستیزی که در دوران رضاشاه پدید آمده بود، این دعوت را اجابت کرد و در سال 1322 هـ . ش شروع به تحصیل علوم دینی کرد.
آیت الله شیخ محمد رحمتی سیرجانی در سال 1307 ه.ش برابر با سال 1347 ه. ق در خانواده ای متدین درسیرجان دیده به جهان گشود. پدربزرگوارش عبدالله رحمتی از مؤمنین و متدینین شهر بود ایشان در سایه تربیت و تعلیمات پدر بزرگوارش و عنایات خاصه باریتعالی در همان سنین کم، مقید به احکام الهی و متخلق به اخلاق نیکو بود.
یکی از ویژگی های بارز این بزرگوار هوش و استعداد سرشارش بود که به همین دلیل ثقه الاسلام سید حسین احسائی از علمای سیرجان با مشاهده این استعداد، ایشان را به گام نهادن در راه کسب علم دین تشویق می نماید. وی نیز با وجود فشارها و مشکلات ناشی از ستیزی که در دوران رضاشاه پدید آمده بود، این دعوت را اجابت کرد و در سال 1322 هـ . ش شروع به تحصیل علوم دینی کرد.
شیخ محمد پس از آن که بخشی از کتاب النموذج» را خواند با استاد بزرگ آیت الله حاج شیخ علی مفیدی سیرجانی (موسس حوزه علمیه سیرجان) آشنا شد و نزد ایشان به ادامه تحصیل پرداخت. در همین حین کتاب الفی ابن مالک را که مشتمل بر هزار بیت شعر در صرف و نحو عربی است را به طور کامل حفظ کرد. وی برای ادامه تحصیلات خویش به کرمان رفت و بیشتر جزء اول از کتاب کفایه الاصول و بیشتر کتاب بیع شیخ انصاری را نزد آیت الله حاج میرزا علی مهرابی آموخت و رسائل شیخ انصاری را به صورت بحث خارج نزد آیت‌الله شیخ علی اصغر صالحی (موسس حوزه علمیه کرمان) فرا گرفت.
ایام تحصیل آیت الله رحمتی در کرمان با سختی های فراوانی همراه بود و گاه می شد که مدت سه روز را با یک نان می گذراند، اما ایشان با تلاش پیگیر و در سایه الطاف و عنایات امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) پله های ترقی را یکی پس از دیگری طی کرد و آماده ورود به سطوح عالیه تحصیل شد.
وی پس از چند سال اقامت در کرمان به منظور دستیابی به چشمه زلال معارف اهل بیت (علیهم السلام)توفیق مهاجرت به نجف اشرف در سال 1328 هـ . ش را یافت. در درس و بحث آیات عظام سید محمود شاهرودی ، سید یحیی مدرسی یزدی ، سید میرزا حسن بجنوردی ، سید حسین حمامی ، سید محسن حکیم و سید ابوالقاسم خوئی شرکت کرد
دوران تحصیل ایشان در نجف اشرف با مرارت ها و مشقت های فراوانی همراه بود. زندگی کردن در یک حجره با کمترین امکانات تأثیری در روند تحصیل ایشان نداشت. شدت علاقه وی به کسب علم به حدی بود که شب های تابستان را تا صبح بیدار می ماندند و به مطالعه می پرداختند. تا اینکه پس از مدتی در درس و بحث از جمله زبده ترین شاگردان شدند. طوری که یکی از اشکال کنندگان در درس آیت الله شاهرودی بودند و وی نیز عنایت خاصی نسبت به آیت الله رحمتی داشتند. وی همچنین فلسفه و حکمت را از محضر آیات سید عبدالاعلی سبزواری ، شیخ صدرا بادکوبی و شیخ محمدرضا مظفر کسب فیض کرد.
سپس در سال 1376 هـ . ق مقارن با سال 1336 هـ . ش پس از چند سال تلاش بی وقفه و خستگی ناپذیر پیش از سی سالگی موفق به دریافت چهار اجازه اجتهاد از شدند. یکی از اجازات ایشان از محضر آیت الله سید محمود شاهرودی صادر شده است، با توجه به اینکه ایشان در زمینه اعطاء اجازه اجتهاد در حوزه علمیه نجف به ذوالشهادتین» معروف بود و یعنی آن چنان در امتحان اجتهاد سختگیری و دقت می کرد که اجازه اجتهاد از محضر ایشان ارزش دو اجازه اجتهاد از دو نفر دیگر را داشت. همچنین سه اجازه دیگر از محضر آیات سید یحیی یزدی ، سید میرزا حسن بجنوردی و سید حسین حمامی دریافت کرد. وی همچنین اجازه کتبی و شفاهی روایت حدیث از آیت الله العظمی شیخ آقا بزرگ تهرانی دارد.
آیت الله رحمتی در طول سال های اقامت در نجف، همواره به تدریس در سطوح مختلف از ابتدایی تا عالی مشغول بود و طلاب زیادی نزد ایشان پرورش یافتند.
ایشان اولین جلسات تدریس خارج را در سال های 49-1348 هـ . ش در نجف اشرف شروع کرد و پس از بازگشت به ایران و اقامت در قم در سال 1353 هـ . ش به تدریس ادامه داد و هم اکنون نیز مجلس درسشان در حسینیه نجفیها» برقرار است و صدها تن از فضلا و علمای حوزه علمیه قم از محضرشان کسب فیض می کنند.
درباره این سایت